De foutloze tekst bestaat niet. Of is in ieder geval steeds schaarser. En ach, de meeste typfoutjes zorgen gelukkig niet voor verwarring over wat er wordt bedoeld. Maar soms…
Zo stuitte ik laatst op deze zin: "In de huidige Nederlandse kenniseconomie raakt het onvermogen om niet goed te kunnen lezen direct aan de welvaart van mensen." Dat is toch vast niet wat de schrijver ervan bedoelde?
Toegegeven: ik vermaak me soms enorm met de spatiefouten, verhaspelingen en dubbele ontkenningen die ik tegenkom. Met raadselachtige boodschappen op verkeersborden, winkeldeuren en menukaarten. Want hoewel de gemiddelde Nederlander dankzij de sociale media waarschijnlijk meer schrijft dan ooit, lijkt het algemene taalniveau juist te dalen.
Anderzijds: taal verandert voortdurend. Ik hoor tot de generatie
die nog 'ik herinner me' zegt; die zich ergert aan Journaallezers
die het hebben over 'ínternationale verontwaardiging' en 'áctuele
ontwikkelingen'; die opschrikt van 'hun hebben…'.
Terwijl ook ik besef dat die formuleringen nog voor het eind van
deze eeuw geaccepteerd zullen zijn, waarschijnlijk zelfs
standaardtaal. Op de lange duur wordt het gesproken woord vanzelf
schrijftaal.
Maar tot die tijd is het misschien beter om je teksten toch even te laten controleren door iemand die dat vaker doet en daar plezier in heeft.